نورسبز

بیمار، در سفری.رویاهای من سرگردان استبر خلنگزارانِ پژمرده."باشوْ"______________________________________+ انسان امروز، انسان انتظارهای بی پایان است؛ گویی زندگی خود را هر روز صبح به روزی دیگر به تعویق می اندازد. آرزوهای او زنجیره ی پوچی است که تا بی پایان جهان ادامه می یابد و این است که به زندگی او "معنا" می دهد. "بکت"++مثل آن ربکای محنت زده مارکز که هر از چند گاهی به سراغ عادت های قدیمی خود مکیدن انگشت و خاک خوری باز می گشت...به مامن دیرین خود بازگشتیم نورسبز...

"كينه هايم را فراموش كرده ام، عشق هايم را ، دشمنانم را بخشوده ام ، دوست تازه اى برنمى گزينم" " كيارستمى" +بارون میاد نورسبز...